Upanishad betekent zij die zitten aan de voeten van de meester. Het zijn filosofische verhandelingen die de laatste waarheid achter het bestaan trachten te zoeken en omschrijven. Ze worden in het Hindoeïsme als heilig beschouwd. Brahman is atman, tat tvam asi = dat zijt gij.
In Europa waren eeuwenlang behalve het Christendom alleen het Jodendom, de Islam en de levensbeschouwingen uit de Europese oudheid bekend. Het is voor ons misschien moeilijk voor te stellen dat Hindoeïsme, Boeddhisme en Taoïsme tot de 19e eeuw vrijwel onbekend waren. Alleen van Confucius waren door de missie van de Jezuïeten delen van het werk van al bekend. Pas in 1801/02 verscheen de eerste vertaling van de Upanishads in het Latijn vanuit een Perzische vertaling, door Anquetil Duperron, die het Sanskriet niet beheerste.
De Duitse filosoof Schopenhauer zei over de Upanishads iets in de geest van “Ze zijn de troost van mijn leven geweest, ze zullen de troost van mijn sterven zijn”. Max Müller vertaalde voor de Duitse filosoof Schelling in 1844 de Upanishads uit het Sanskriet. Meer bekendheid in academische kringen kregen ze door de publicaties van Max Müller toen hij professor aan de universiteit van Oxford was. Maar het was door het optreden van H.P. Blavatsky en de groei van de theosofie dat de Upanishads en vele andere oosterse geschriften een groter publiek vonden, waardoor ze nu in vele talen in boekhandels over de hele wereld verkrijgbaar zijn. (de hier afgebeelde boeken zijn te bestellen via )
Op 12 maart 2017 verzorgde Wim van de Laar, yogaleraar te Tilburg, de voorjaarsdag van de TVN op het ITC in Naarden, in de Besant Hall, over de Upanishads. Het werd een buitengewoon inspirerende dag, die op video is te bekijken. Voor wie het destijds gemist heeft, maar ook voor wie er wel was en het nog een keer terug wil zien:
1) de ochtendsessie https://www.youtube.com/watch?v=AfQd14OpwYc&feature=youtu.be
2) de middagsessie https://www.youtube.com/watch?v=wC6YZeO5Bb4