Uit “Evolution of the higher consciousness” van Pablo Sender, het hoofdstuk over manas taijasa.
Het beoefenen van meditatie verstrekt de gelegenheid onze aandacht binnenwaarts te keren, tijdelijk ons afwendend van de wereld, waarin we vermijden betrokken te zijn bij externe activiteiten en de uitdagingen die daarmee gepaard gaan. Dit geeft ons de mogelijkheid de dingen anders waar te nemen dan in ons dagelijkse leven.
Het doel is niet leeg of onbewust te worden, blindelings openstaand voor allerlei psychische invloeden. Dat zou een “mediamieke” houding zijn. Wat we beogen is “het lagere” het zwijgen op te leggen, en te trachten te luisteren naar “het hogere”. Met andere woorden: we doen een poging om te verkeren in een staat van stil gewaarzijn, weg van de beslommeringen van het persoonlijke zelf, zodat we een glimp kunnen opvangen van onze innerlijke wijsheid.
Echter, om met succes te mediteren, moet we het fundament daarvoor leggen in ons dagelijkse leven. De Mahatma K.H. beschreef aldus de spirituele training van een discipel:
Haar voornaamste doel is een kalme, contemplatieve mind (niet een passieve mediamieke), die geschikt is om psychische indrukken van buiten te ontvangen, en de eigen psychische ingevingen van binnen uit te drukken. De mind kan met elektrische snelheid werken in grote opwinding maar buddhi – nooit. Op dat heldere gebied heerst altijd de kalmte.
In de gemiddelde mens, wordt de lagere mind steeds gestimuleerd door de zintuigen, die het kamische (begeerte) principe aanzetten. Deze voortdurende staat van agitatie waarin de mind springt van begeerte naar verdriet, naar boosheid, naar plezier, naar zorgen en angst enzovoort, maakt ons bewustzijn tot een onrustige vijver waarin de maan (de wijsheid van buddhi) zich niet kan weerspiegelen. Dus als we een verbinding willen aanleggen van het innerlijke bewustzijn naar het fysieke bewustzijn, moet we ons best doen om geleidelijk een blijvende staat van gelijkmoedigheid te bereiken. Dit is de grondslag voor de staat van manas taijasa. Of, in de woorden van de Mahatma:
Het is op het serene en vredige oppervlak van de ongestoorde geest, dat de visioenen verzameld in het onzichtbare gebied, een vertegenwoordiging vinden in de zichtbare wereld. Anders zou je vergeefs zoeken naar deze visioenen, deze flitsen van plotseling licht die al zo vaak hebben geholpen veel van de kleinere problemen van het leven op te lossen. Alleen zij brengen de waarheid voor het oog van de ziel. Het is met grote zorg en oplettendheid dat wij ons denken moeten afschermen van alle vijandige invloeden welke dagelijks oprijzen in onze gang door het leven.
We moeten ons realiseren dat alles wat in ons veld van bewustzijn oprijst een stemming creëert, en deze stemming bepaalt onze perceptie van het leven en van onszelf. Onze psychische staat beperkt onze verbondenheid met de verlichte mind. Dus moeten we ons veld van bewustzijn beschouwen als een heilige Tempel die we moeten bewaken tegen indringing van onwaardige gedachten en gevoelens. Dit is niet makkelijk, want het leven zal altijd onze lagere natuur uitdagen. Maar met serieuze inspanning kan het niveau van agitatie verminderd worden. We hoeven niet te beginnen bij het aanpakken van de sterkere negatieve gevoelens of gedachten. Ons dagelijks leven voorziet in veel gelegenheden waarbij betrekkelijk oppervlakkige onwaardige “bezoekers” toegang zoeken tot ons veld van bewustzijn. Als we eenmaal aandacht hieraan besteden zullen we ons realiseren hoe vaak we openstaan voor onnodige negativiteit. In dit soort omstandigheden moeten we onze vaardigheden opstarten en “fijnstemmen”. Zodra we de opwinding over onbelangrijke zaken in het leven verminderen zullen we groeien in kracht en met moeilijker situaties kunnen omgaan.
Tegelijkertijd is het belangrijk te beseffen dat we geen muur om ons heen moeten bouwen, of weigeren het leven te aanvaarden zoals het zich aandient. Persoonlijke moeilijkheden zijn noodzakelijke ervaringen in het proces van ontwaken, en het lijden van anderen is een roep om hulp waar het opheffen ervan binnen onze mogelijkheden ligt. De manier om onze “Tempel” te beschermen is alert te zijn, zo goed als mogelijk om te gaan met de zich voordoende situatie, in het oog te houden wat voor soort gedachten en gevoelens we onderdak bieden gedurende de dag, en onze betrokkenheid in negatieve activiteiten zoveel mogelijk te verminderen, zonder onze verplichtingen te verwaarlozen.
Dit boek is hier te bekijken en te bestellen:
paperback
gebonden