In kringen van zoekende mensen in het Westen wordt Neo-Advaita steeds populairder. Dat heeft waarschijnlijk mede te maken met haar visie dat de weg naar verlichting eigenlijk heel makkelijk is: wij zijn immers al verlicht. Zij stelt zich hiermee diametraal tegenover die stromingen die leren dat spirituele ontwikkeling géén gemakkelijk pad is, en vele jaren cq. levens in beslag neemt. Een spirituele leraar (vermoedelijk Aziz Kristoff) merkt dan ook sarcastisch op: “Waarom zou u naar al het voorbereidende materiaal luisteren als u meteen de laatste boodschap kunt ontvangen? ‘Doe geen moeite om mij over rekenen te vertellen, ik wil kwantummechanica leren!’ (…) Neo-Advaita probeert vanaf het begin de waarheid van de zaak aan een onvoorbereide geest op te dringen (waarbij hij inderdaad het bestaan van een geest ontkent), biedt geen proces van onderscheidingsvermogen of logische ontwikkeling. Er staat ‘dit is het’ en dat is dat! Het verbijsterde ego blijft mogelijk achter met de intellectuele aanvaarding dat het niet echt bestaat, maar dat het in feite net zo sterk blijft als het ooit was. (…)”.
In dit kader hieronder een stukje van I.K. Taimni in zijn publikatie De Yoga-Sutra’s van Patanjali, vers 17
“Hoeveel tijd er nodig is door de verschillende gebieden en tussenliggende leegten te gaan hangt ervan af hoever de Yogi gevorderd is. Terwijl de beginneling een aanmerkelijke tijd die vele jaren voortduurt verstrikt kan blijven op de lagere gebieden, kan de gevorderde Yogi zijn bewustzijn met bliksemsnelheid van het ene gebied naar het andere overbrengen, en waar het een Adept betreft die Kaivalya heeft bereikt vloeien alle gebieden in feite ineen omdat de tocht omhoog of naar omlaag zo snel en zo gemakkelijk gaat, dat het alleen maar een kwestie is van het bewustzijn vast te richten op het ene voertuig na het andere. Als een Yogi nog maar doende is de techniek van Samadhi aan te leren, moet hij in de regel lange tijd in een gebied doorbrengen om de verschijnselen en de wetten daar te bestuderen, voordat hij zover is, dat hij kan proberen over te gaan naar het volgende hogere gebied. Zijn vooruitgang hangt niet alleen af van zijn pogingen nu op dit moment, maar ook van de stuwkracht van het verleden en de Samskaras die hij meegebracht heeft uit zijn vorige levens. De wetenschap van Yoga kan men zich niet in één leven eigen maken, maar alleen in een reeks van levens van moeizaam werken en strijden uitsluitend gewijd aan het ideaal van Yoga. En wie ongeduldig zijn en deze kijk op lange termijn niet kunnen aannemen zijn nog niet geschikt dit pad te bewandelen en gestadig vorderingen te maken tot ze hun doel bereikt hebben”.
I.K. Tamni / De Yoga-Sutra’s van Patanjali